Inna nazwa to dom pod wiewiórką, który zawdzięcza swoją nazwę balustradzie w którą została wkomponowana wiewiórka, inicjały domowników oraz rok budowy. Niestety Kuncewiczowie bardzo krótko cieszyli się domem, który pełnił funkcję domu letniskowego tylko do września 1939 r., a potem wraz z wybuchem II wojny światowej śladem wielu intelektualistów udali się na emigrację, najpierw do Francji, następnie Anglii, by w latach 50 XXw. wyjechać do syna do USA. W tym czasie wraz z zajęciem Kazimierza przez Niemców w Kuncewiczówce zamieszkał niemiecki lekarz, zaś wiosną 1944 r. willę zajęli Rosjanie i utworzyli w niej sztab wojskowy. W latach 40 i 50 XX w. pełniła funkcję ośrodka wczasowego dla dzieci pracowników Urzędu Bezpieczeństwa.
Kuncewiczowie powrócili do Polski dopiero na początku lat 60, udało im się także odzyskać dom w Kazimierzu, gdzie spędzali miesiące letnie. Wraz ze śmiercią p. Jerzego w 1984 r., a następnie p. Marii w 1989 r. dom przeszedł pod opiekę Fundacji Kuncewiczów utworzonej przez syna Witolda i stał się zgodnie z wolą właścicieli domem pracy twórczej.
W roku 2005 Sejmik Województwa Lubelskiego podjął uchwałę o wykupie nieruchomości i przekazaniu Muzeum Nadwiślańskiemu.
Obecnie działa tu oddział literacki Muzeum Nadwiślańskiego, poświęconego Kuncewiczom. Zachowane oryginalne wnętrze wraz z wyposażeniem przygotowano tak, aby zwiedzający miał wrażenie domu tętniącego życiem. W pokojach zgromadzono wiele cennych przedmiotów; mebli, obrazów z czasów kolonii artystycznej Tadeusza Prószkowskiego, fotografii i pamiątek przywożonych przez Kuncewiczów z podróży. Jako ciekawostkę godną uwagi należy dodać, iż w willi istnieje możliwość wynajęcia przez turystów dwóch pokoi. Na uwagę zasługuje także pięknie komponujący się ogród wg. projektu prof. Jana Dybowskiego
